ਐਨਜਿਨਾ ਛਾਤੀ ਵਿੱਚ ਦਬਾਅ, ਨਪੀੜਨ ਜਾਂ ਜਕੜਨ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਇੱਕ ਸੁਸਤ, ਬੇਆਰਾਮੀ ਵਾਲੀ ਪੀੜ ਜਾਂ ਤੇਜ਼ ਦਰਦ ਵਰਗਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਦਰਦ ਮੋਢਿਆਂ, ਬਾਹਵਾਂ, ਜਬਾੜੇ, ਗਰਦਨ ਜਾਂ ਪਿੱਠ ਤੱਕ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਐਨਜਾਈਨਾ ਦਾ ਤਜ਼ਰਬਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਨਿਮਨਲਿਖਤ ਨੂੰ ਵੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ:

• ਬੀਮਾਰ
• ਥਕਾਵਟ
• ਚੱਕਰ ਆਉਣੇ
• ਸਾਹ ਦੀ ਕਮੀ

ਐਨਜਿਨਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਦਿਲ ਤੱਕ ਖੂਨ ਦੇ ਪ੍ਰਵਾਹ ਦੇ ਘਟ ਜਾਣ ਦਾ ਇੱਕ ਲੱਛਣ ਹੈ। ਇਹ ਖਤਰਨਾਕ ਨਹੀਂ ਹੈ ਪਰ ਇਹ ਦਿਲ ਨਾਲ ਸਬੰਧਿਤ ਕਿਸੇ ਸਮੱਸਿਆ ਦਾ ਸੰਕੇਤ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੋਰੋਨਰੀ ਦਿਲ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ, ਅਤੇ ਇਸ ਵਾਸਤੇ ਕਿਸੇ ਕਾਰਡੀਓਲਾੱਜੀ ਮਾਹਰ ਕੋਲੋਂ ਅਗਲੇਰੀ ਜਾਂਚ ਦੀ ਲੋੜ ਪੈਂਦੀ ਹੈ।

ਜੇ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚ ਐਨਜਿਨਾ ਦੀ ਤਸ਼ਖੀਸ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਪਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਛਾਤੀ ਵਿੱਚ ਦਰਦ ਦਾ ਤਜ਼ਰਬਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜੋ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਦੇ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਨਾਲ ਇੱਕ ਜ਼ਰੂਰੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਬੁੱਕ ਕਰੋ। ਜੇ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਦੇ ਆਰਾਮ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵੀ ਦਰਦ ਬੰਦ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਤੁਰੰਤ 999 ‘ਤੇ ਕਾਲ ਕਰੋ।

ਏਓਰਟਿਕ ਸਟੈਨੋਸਿਸ ਏਓਰਟਿਕ ਵਾਲਵ ਅਤੇ/ਜਾਂ ਇਸਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਆਸ-ਪਾਸ ਦੇ ਖੇਤਰ ਦਾ ਤੰਗ ਹੋਣਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਏਓਰਟਾ ਦਿਲ ਤੋਂ ਤਾਜ਼ੇ ਆਕਸੀਜਨ ਵਾਲੇ ਖੂਨ ਨੂੰ ਸਰੀਰ ਦੇ ਬਾਕੀ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਲਿਜਾਣ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਹੈ। ਏਓਰਟਿਕ ਵਾਲਵ ਖੂਨ ਨੂੰ ਏਓਰਟਾ ਤੋਂ ਗਲਤ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਵਹਿਣ ਅਤੇ ਵਾਪਸ ਦਿਲ ਦੇ ਖੱਬੇ ਵੈਂਟਰੀਕਲ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਤੋਂ ਰੋਕਦਾ ਹੈ।

ਕੈਲਸ਼ੀਅਮ ਦਾ ਜਮ੍ਹਾਂ ਹੋਣਾ ਏਓਰਟਿਕ ਵਾਲਵ ਨੂੰ ਤੰਗ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਸਾਡੀ ਉਮਰ ਵਧਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਵਾਪਰਨ ਦੀ ਪ੍ਰਵਿਰਤੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਏਓਰਟਿਕ ਵਾਲਵ ਮੋਟਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਜਮ੍ਹਾਂ ਹੋਣ ਨਾਲ ਸਖਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਵਾਲਵ ਹੁਣ ਸਹੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਅਤੇ ਆਕਸੀਜਨ ਯੁਕਤ ਖੂਨ ਦੇ ਦਿਲ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਅਤੇ ਏਓਰਟਾ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਨੂੰ ਸੀਮਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਦਬਾਅ ਦੇ ਜਮ੍ਹਾਂ ਹੋਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ ਫੇਰ ਉਚਿਤ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਖੂਨ ਦੇ ਪ੍ਰਵਾਹ ਦੀ ਸਪਲਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਮੁਆਵਜ਼ਾ ਵੀ ਦੇਣਾ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ।

ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੋਈ ਲੱਛਣ ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਆਉਣ, ਪਰ ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਅਵਸਥਾ ਅੱਗੇ ਵਧਦੀ ਹੈ, ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਨਿਮਨਲਿਖਤ ਦਾ ਤਜ਼ਰਬਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ:

• ਸਰਗਰਮੀ ਦੌਰਾਨ ਸਾਹ ਚੜ੍ਹਨਾ
• ਛਾਤੀ ਵਿੱਚ ਦਰਦ
• ਛਾਤੀ ਵਿੱਚ ਦਬਾਅ ਜਾਂ ਕਸਾਵਟ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਜੋ ਮੋਢਿਆਂ, ਗਰਦਨ, ਪੇਟ ਅਤੇ ਬਾਹਵਾਂ ਤੱਕ ਫੈਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
• ਮਿਹਨਤ ਦੀਆਂ ਮਿਆਦਾਂ ਦੌਰਾਨ ਬਲੈਕਆਊਟ

ਏਓਰਟਿਕ ਸਟੈਨੋਸਿਸ ਦੀ ਪਛਾਣ ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਇੱਕ ਈਕੋਕਾਰਡੀਓਗਰਾਮ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਦਿਲ ‘ਤੇ ਦਬਾਅ ਤੋਂ ਰਾਹਤ ਪਾਉਣ ਲਈ ਤੀਬਰਤਾ ‘ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਨ ਅਨੁਸਾਰ ਸਰਜਰੀ ਦੀ ਲੋੜ ਪੈ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਸ਼ਰਤ ਨਾ-ਮੋੜਨਯੋਗ ਹੈ; ਪਰ, ਜੀਵਨਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਸਰਲ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਮਰੀਜ਼ ਇਲਾਜ ਦੌਰਾਨ ਦਿਲ ‘ਤੇ ਪੈਣ ਵਾਲੇ ਦਬਾਅ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਅਰਿਦਮੀਆਂ ਦਿਲ ਦੀ ਲੈਅ ਅਤੇ ਦਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਗੈਰ-ਸਾਧਾਰਨਤਾ ਹੈ। ਅਰਿਦਮੀਆਂ ਦੇ ਲੱਛਣਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ:

• ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਧੜਕਣਾਂ
• ਹਲਕਾ-ਹਲਕਾ ਲੱਗਣਾ
• ਛਾਤੀ ਵਿੱਚ ਦਰਦ
• ਬੇਹੋਸ਼ ਹੋਣਾ

ਇਸ ਅਵਸਥਾ ਦੀ ਤਸ਼ਖੀਸ ਵਿੱਚ ਡਾਕਟਰੀ ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ, ਸਰੀਰਕ ਮੁਆਇਨਾ, ਅਤੇ ਇਲੈਕਟਰੋਕਾਰਡੀਓਗਰਾਮ (ECG) ਅਤੇ ਹੋਲਟਰ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਵਰਗੇ ਟੈਸਟ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਅਰਿਦਮੀਆਂ ਦਾ ਇਲਾਜ ਮਰੀਜ਼ ਦੀ ਅਵਸਥਾ ਦੀ ਤੀਬਰਤਾ ‘ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਜੀਵਨਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀਆਂ, ਦਵਾਈਆਂ, ਪੇਸਮੇਕਰ/ICD ਪ੍ਰਤੀਰੋਪਣ ਜਾਂ ਕੈਥੀਟਰ ਸਾੜ ਵਰਗੀਆਂ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆਵਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਅਰਿਦਮੀਆਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨ ਲਈ, ਲੱਛਣਾਂ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨ ਲਈ, ਅਤੇ ਉਲਝਣਾਂ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨ ਲਈ ਤੁਰੰਤ ਡਾਕਟਰੀ ਧਿਆਨ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ।

ਅਥੈਰੋਸਕਲੇਰੋਸਿਸ ਦਾ ਲੱਛਣ ਧਮਣੀਆਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪੇਪੜੀ ਦੇ ਜਮ੍ਹਾਂ ਹੋ ਜਾਣ ਕਰਕੇ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਸਿੱਟਾ ਲਹੂ ਵਹਿਣੀਆਂ ਦੇ ਸਖਤ ਹੋਣ ਅਤੇ ਤੰਗ ਹੋਣ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਨਿਕਲ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪੇਪੜੀ ਵਿੱਚ ਕੋਲੈਸਟਰੋਲ, ਚਰਬੀ, ਕੈਲਸ਼ੀਅਮ, ਅਤੇ ਹੋਰ ਪਦਾਰਥ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਲੱਛਣ ਤਦ ਤੱਕ ਦਿਖਣਯੋਗ ਨਾ ਹੋਣ ਜਦ ਤੱਕ ਧਮਣੀਆਂ ਤੰਗ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਜਾਂ ਬੰਦ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ, ਜਿਸਦਾ ਸਿੱਟਾ ਸੰਭਵ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਛਾਤੀ ਵਿੱਚ ਦਰਦ (ਐਨਜਾਈਨਾ), ਸਾਹ ਦੀ ਕਮੀ, ਜਾਂ ਏਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਦਿਲ ਦੇ ਦੌਰੇ ਜਾਂ ਦਿਮਾਗੀ ਦੌਰੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਿਕਲ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਅਥੈਰੋਸਕਲੇਰੋਸਿਸ ਦੀ ਤਸ਼ਖੀਸ ਵਿੱਚ ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਡਾਕਟਰੀ ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨਾ, ਇੱਕ ਸਰੀਰਕ ਜਾਂਚ ਕਰਨਾ, ਅਤੇ ਤਸ਼ਖੀਸੀ ਟੈਸਟਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕੋਲੈਸਟਰੋਲ ਦੀ ਪੜਤਾਲ, ਤਣਾਓ ਟੈਸਟ, ਇਲੈਕਟਰੋਕਾਰਡੀਓਗਰਾਮ (ECG), ਈਕੋਕਾਰਡੀਓਗਰਾਮ, ਜਾਂ ਐਂਜੀਓਗਰਾਫੀ ਵਰਗੇ ਟੈਸਟਾਂ ਦਾ ਸੰਚਾਲਨ ਪੇਪੜੀ ਦੇ ਜਮ੍ਹਾਂ ਹੋਣ ਦੀ ਹੱਦ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਲਈ ਅਤੇ ਧਮਣੀਆਂ ਦੀ ਸਮੁੱਚੀ ਅਵਸਥਾ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਲਈ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਅਥੈਰੋਸਕਲੈਰੋਸਿਸ ਵਾਸਤੇ ਇਲਾਜ ਦਾ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਲੱਛਣਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨਾ, ਉਲਝਣਾਂ ਦੇ ਖਤਰੇ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨਾ, ਅਤੇ ਬਿਮਾਰੀ ਦੀ ਪ੍ਰਗਤੀ ਨੂੰ ਧੀਮਾ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਜੀਵਨਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀਆਂ, ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਿਹਤਮੰਦ ਖੁਰਾਕ, ਬਕਾਇਦਾ ਕਸਰਤ, ਸਿਗਰਟ ਪੀਣਾ ਬੰਦ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਭਾਰ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਇੱਕ ਅਹਿਮ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਸਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਕੋਲੈਸਟਰੋਲ ਦੇ ਪੱਧਰਾਂ ਨੂੰ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰਨ ਲਈ, ਖੂਨ ਦੇ ਦਬਾਅ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨ ਲਈ, ਜਾਂ ਖੂਨ ਦੇ ਗਤਲਿਆਂ ਦੀ ਰੋਕਥਾਮ ਕਰਨ ਲਈ ਦਵਾਈਆਂ ਦੀ ਤਜਵੀਜ਼ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਕੁਝ ਕੁ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਦਿਲ ਤੱਕ ਖੂਨ ਦੇ ਉਚਿਤ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨੂੰ ਮੁੜ-ਬਹਾਲ ਕਰਨ ਲਈ ਸਟੈਂਟ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਦੇ ਨਾਲ ਐਂਜੀਓਪਲਾਸਟੀ ਜਾਂ ਕੋਰੋਨਰੀ ਆਰਟਰੀ ਬਾਈਪਾਸ ਗਰਾਫਟਿੰਗ (CABG) ਵਰਗੀਆਂ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆਵਾਂ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।

ਅਥੈਰੋਸਕਲੇਰੋਸਿਸ ਦਾ ਅਸਰਦਾਰ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨ ਅਤੇ ਦਿਲ ਦੇ ਦੌਰੇ ਜਾਂ ਦਿਮਾਗੀ ਦੌਰੇ ਵਰਗੀਆਂ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਖਤਰੇ ਵਿੱਚ ਪਾਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦੇ ਖਤਰੇ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨ ਲਈ ਜਲਦੀ ਹੀ ਪਤਾ ਲਾਉਣਾ, ਜੀਵਨਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਸੋਧਾਂ, ਅਤੇ ਉਚਿਤ ਡਾਕਟਰੀ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀਆਂ ਅਹਿਮ ਹਨ।

ਐਟਰੀਅਲ ਫਿਬਰੀਲੇਸ਼ਨ (AF) ਦਿਲ ਦੀ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਅਵਸਥਾ ਹੈ ਜਿਸਦੇ ਲੱਛਣ ਦਿਲ ਦੇ ਉੱਪਰਲੇ ਚੈਂਬਰਾਂ (ਐਟਰੀਆ) ਵਿੱਚ ਗੈਰ-ਬਕਾਇਦਾ ਅਤੇ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਬਿਜਲਈ ਸਿਗਨਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਦਿਲ ਦੀ ਅਨਿਯਮਿਤ ਧੜਕਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦੇ ਹਨ। AF ਦੇ ਲੱਛਣਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ:

• ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਧੜਕਣਾਂ
• ਸਾਹ ਦੀ ਕਮੀ
• ਥਕਾਵਟ, ਚੱਕਰ ਆਉਣੇ
• ਛਾਤੀ ਵਿੱਚ ਬੇਆਰਾਮੀ

ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ, ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕੁਝ ਵਿਅਕਤੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਧਿਆਨ ਦੇਣਯੋਗ ਲੱਛਣਾਂ ਦਾ ਤਜ਼ਰਬਾ ਨਾ ਹੋਵੇ।

ਏਟਰੀਅਲ ਫਿਬਰੀਲੇਸ਼ਨ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਡਾਕਟਰੀ ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ, ਸਰੀਰਕ ਮੁਆਇਨਾ, ਅਤੇ ਕਈ ਸਾਰੇ ਟੈਸਟ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਇਲੈਕਟਰੋਕਾਰਡੀਓਗਰਾਮ (ECG) ਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ ‘ਤੇ AF ਦਾ ਪਤਾ ਲਾਉਣ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਗੁੱਝੇ ਕਾਰਨਾਂ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਲਈ ਅਤੇ ਦਿਲ ਦੀ ਸਮੁੱਚੀ ਅਵਸਥਾ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਲਈ ਈਕੋਕਾਰਡੀਓਗ੍ਰਾਫੀ, ਤਣਾਅ ਟੈਸਟਾਂ, ਜਾਂ ਹੋਲਟਰ ਨਿਗਰਾਨੀ ਵਰਗੇ ਵਧੀਕ ਟੈਸਟਾਂ ਦਾ ਸੰਚਾਲਨ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਐਟਰੀਅਲ ਫਿਬਰੀਲੇਸ਼ਨ ਵਾਸਤੇ ਇਲਾਜ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਦਿਲ ਦੀ ਸਾਧਾਰਨ ਲੈਅ ਨੂੰ ਮੁੜ-ਬਹਾਲ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣਾ, ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ ਨੂੰ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰਨਾ, ਅਤੇ ਉਲਝਣਾਂ ਦੇ ਖਤਰੇ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਵਿਅਕਤੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਦੀ ਅਵਸਥਾ ‘ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਨ ਅਨੁਸਾਰ, ਇਲਾਜ ਦੇ ਵਿਕਲਪਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਦਿਲ ਦੀ ਲੈਅ ਜਾਂ ਦਰ ਨੂੰ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰਨ ਲਈ ਦਵਾਈਆਂ, ਖੂਨ ਦੇ ਗਤਲਿਆਂ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ਖੂਨ ਪਤਲਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਦਵਾਈਆਂ ਅਤੇ ਜੀਵਨਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸ਼ਰਾਬ ਅਤੇ ਕੈਫੀਨ ਦੀ ਖਪਤ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨਾ। ਕੁਝ ਕੁ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਅਜਿਹੀਆਂ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆਵਾਂ ਦੀ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕਾਰਡੀਓਵਰਜਨ (ਬਿਜਲਈ ਝਟਕਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਸਾਧਾਰਨ ਲੈਅ ਨੂੰ ਮੁੜ-ਬਹਾਲ ਕਰਨਾ), ਕੈਥੀਟਰ ਸਾੜ, ਜਾਂ ਸਰਜੀਕਲ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀਆਂ।

ਬ੍ਰੈਡੀਕਾਰਡੀਆ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਅਵਸਥਾ ਹੈ ਜੋ ਗੈਰ-ਸਾਧਾਰਨ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਧੀਮੀ ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦੀ ਹੈ, ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਪ੍ਰਤੀ ਮਿੰਟ 60 ਧੜਕਣਾਂ ਤੋਂ ਘੱਟ। ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਬਰੈਡੀਕਾਰਡੀਆ ਕਿਸੇ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਯੋਗ ਲੱਛਣਾਂ ਦਾ ਕਾਰਨ ਨਾ ਬਣੇ। ਪਰ, ਜਦ ਲੱਛਣ ਜ਼ਰੂਰ ਵਾਪਰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਥਕਾਵਟ, ਚੱਕਰ ਆਉਣੇ, ਸਿਰ ਹਲਕਾ ਹਲਕਾ ਲੱਗਣਾ, ਬੇਹੋਸ਼ੀ, ਸਾਹ ਦੀ ਕਮੀ ਅਤੇ ਛਾਤੀ ਵਿੱਚ ਬੇਆਰਾਮੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਬ੍ਰੈਡੀਕਾਰਡੀਆ ਦੀ ਤਸ਼ਖੀਸ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੰਪੂਰਨ ਡਾਕਟਰੀ ਇਤਿਹਾਸ ਮੁਲਾਂਕਣ, ਸਰੀਰਕ ਮੁਆਇਨਾ, ਅਤੇ ਕਈ ਸਾਰੇ ਟੈਸਟ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇੱਕ ਇਲੈਕਟਰੋਕਾਰਡੀਓਗਰਾਮ ਜਾਂ ਤਣਾਓ ਟੈਸਟ।

ਬਰੈਡੀਕਾਰਡੀਆ ਵਾਸਤੇ ਇਲਾਜ ਲੱਛਣਾਂ ਦੀ ਤੀਬਰਤਾ ਅਤੇ ਗੁੱਝੇ ਕਾਰਨ ‘ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਹਲਕੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਇਲਾਜ ਦੀ ਲੋੜ ਨਾ ਪਵੇ, ਜਦਕਿ ਵਧੇਰੇ ਤੀਬਰ ਜਾਂ ਲੱਛਣਾਂ ਵਾਲੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਡਾਕਟਰੀ ਦਖਲ-ਅੰਦਾਜ਼ੀਆਂ ਦੀ ਲੋੜ ਪੈ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਲਾਜ ਦੇ ਵਿਕਲਪਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜੀਵਨਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਸੋਧਾਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਤੂਲ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਕਾਰਕਾਂ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ਼ ਕਰਨਾ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੁਝ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਦਵਾਈਆਂ ਜਾਂ ਪਦਾਰਥ ਜਾਂ ਸਖਤ ਸਰੀਰਕ ਕਿਰਿਆ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ਼ ਕਰਨਾ। ਕੁਝ ਕੁ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਦਿਲ ਦੀ ਸਾਧਾਰਨ ਦਰ ਨੂੰ ਨਿਯਮਿਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣ ਲਈ ਬੀਟਾ-ਬਲੌਕਰਜ਼ ਜਾਂ ਪੇਸਮੇਕਰ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਰੋਪਣ ਵਰਗੀਆਂ ਦਵਾਈਆਂ ਦੀ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।

ਦਿਲ ਦਾ ਕੈਂਸਰ, ਜਿਸਨੂੰ ਦਿਲ ਦੀ ਮੁੱਢਲੀ ਰਸੌਲੀ ਵਜੋਂ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਬੇਹੱਦ ਦੁਰਲੱਭ ਅਵਸਥਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਕੈਂਸਰ ਵਾਲੇ ਸੈੱਲ ਦਿਲ ਦੇ ਟਿਸ਼ੂਆਂ ਵਿੱਚ ਵਿਕਸਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਸਰੀਰ ਦੇ ਹੋਰ ਅੰਗਾਂ ਤੋਂ ਦਿਲ ਤੱਕ ਫੈਲਣ ਵਾਲੀਆਂ ਰਸੌਲੀਆਂ ਤੋਂ ਵੱਖਰਾ ਹੈ। ਟਿਊਮਰ ਦੇ ਟਿਕਾਣੇ, ਆਕਾਰ ਅਤੇ ਹੱਦ ‘ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਨ ਅਨੁਸਾਰ ਦਿਲ ਦੇ ਕੈਂਸਰ ਦੇ ਲੱਛਣ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਆਮ ਚਿੰਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਛਾਤੀ ਵਿੱਚ ਦਰਦ, ਸਾਹ ਦੀ ਕਮੀ, ਥਕਾਵਟ, ਦਿਲ ਦਾ ਫੜੱਕ-ਫੜੱਕ ਵੱਜਣਾ ਅਤੇ ਤਰਲ ਪਦਾਰਥ ਨੂੰ ਰੋਕਕੇ ਰੱਖਣਾ।

ਇਸਦੇ ਦੁਰਲੱਭਤਾ ਅਤੇ ਗੈਰ-ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਲੱਛਣਾਂ ਕਰਕੇ ਦਿਲ ਦੇ ਕੈਂਸਰ ਦਾ ਨਿਦਾਨ ਕਰਨਾ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਹੈ। ਡਾਕਟਰੀ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਇੱਕ ਸੰਪੂਰਨ ਡਾਕਟਰੀ ਇਤਿਹਾਸ ਮੁਲਾਂਕਣ ਅਤੇ ਸਰੀਰਕ ਜਾਂਚ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤਸ਼ਖੀਸੀ ਟੈਸਟਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਟੈਸਟਾਂ ਵਿੱਚ ਇਮੇਜਿੰਗ ਅਧਿਐਨ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਈਕੋਕਾਰਡੀਓਗ੍ਰਾਫੀ, ਮੈਗਨੈਟਿਕ ਰੈਜੋਨੈਂਸ ਇਮੇਜਿੰਗ (MRI), ਜਾਂ ਟਿਊਮਰ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਅਤੇ ਇਸਦੀਆਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਲਈ ਕੰਪਿਊਟਡ ਟੋਮੋਗਰਾਫੀ (CT) ਸਕੈਨ। ਇੱਕ ਬਾਇਓਪਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਪ੍ਰਯੋਗਸ਼ਾਲਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਵਾਸਤੇ ਇੱਕ ਰਸੌਲੀ ਦਾ ਨਮੂਨਾ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਨੂੰ ਵੀ ਤਸ਼ਖੀਸ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਨ ਲਈ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਦਿਲ ਦੇ ਕੈਂਸਰ ਵਾਸਤੇ ਇਲਾਜ ਦੇ ਵਿਕਲਪ ਅਜਿਹੇ ਕਾਰਕਾਂ ‘ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਰਸੌਲੀ ਦੀ ਕਿਸਮ, ਆਕਾਰ, ਟਿਕਾਣਾ, ਅਤੇ ਪੜਾਅ ਅਤੇ ਵਿਅਕਤੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਦੀ ਸਮੁੱਚੀ ਸਿਹਤ। ਇਲਾਜ ਵਿੱਚ ਰਸੌਲੀ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਲਈ ਸਰਜਰੀ, ਕੈਂਸਰ ਦੇ ਸੈੱਲਾਂ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਚਿਕਿਤਸਾ, ਅਤੇ ਕੈਂਸਰ ਵਾਲੇ ਸੈੱਲਾਂ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰਨ ਲਈ ਕੀਮੋਥੈਰੇਪੀ ਦਾ ਸੁਮੇਲ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਦਿਲ ਦੇ ਕੈਂਸਰ ਦੀ ਦੁਰਲੱਭਤਾ ਅਤੇ ਜਟਿਲਤਾ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਕਾਰਡੀਓਲੋਜੀ, ਓਨਕੋਲੋਜੀ, ਅਤੇ ਦਿਲ ਦੀ ਸਰਜਰੀ ਵਿੱਚ ਮੁਹਾਰਤ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਸਿਹਤ-ਸੰਭਾਲ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਬਹੁ-ਅਨੁਸ਼ਾਸਨੀ ਟੀਮ ਅਕਸਰ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਅਤੇ ਇਲਾਜ ਦੇ ਫੈਸਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।

ਇਹ ਨੋਟ ਕਰਨਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ ਕਿ ਦੂਜੇ ਅੰਗਾਂ ਤੋਂ ਸੈਕੰਡਰੀ ਟਿਊਮਰ ਜਾਂ ਮੈਟਾਸਟੇਸਿਸ ਮੁੱਢਲੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਰਸੌਲੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਵਧੇਰੇ ਆਮ ਹਨ। ਜੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਕਿਸੇ ਅਸਧਾਰਨਤਾਵਾਂ ਜਾਂ ਲੱਛਣਾਂ ਦਾ ਸ਼ੱਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਚਿਤ ਮੁਲਾਂਕਣ, ਤਸ਼ਖੀਸ, ਅਤੇ ਉਚਿਤ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਵਾਸਤੇ ਸਾਡੇ ਸਿਹਤ-ਸੰਭਾਲ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਨਾਲ ਸਲਾਹ-ਮਸ਼ਵਰਾ ਕਰਨਾ ਅਤੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ।

ਕਾਰਡੀਐਕ ਇਮੇਜਿੰਗ ਨਿਦਾਨ ਅਤੇ ਇਲਾਜ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ਾਂ ਲਈ ਦਿਲ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਢਾਂਚਿਆਂ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤਕਨੀਕਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਦਿਲ ਦੀ ਸਿਹਤ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ, ਗੈਰ-ਸਾਧਾਰਨਤਾਵਾਂ ਦਾ ਪਤਾ ਲਾਉਣ ਅਤੇ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀਆਂ ਦਾ ਮਾਰਗ-ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਇਹ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ। ਕਈ ਇਮੇਜਿੰਗ ਵਿਧੀਆਂ ਆਮ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਕਾਰਡੀਅਕ ਇਮੇਜਿੰਗ ਵਿੱਚ ਵਰਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਈਕੋਕਾਰਡੀਓਗ੍ਰਾਫੀ, ਕੰਪਿਊਟਡ ਟੋਮੋਗਰਾਫੀ (CT), ਮੈਗਨੈਟਿਕ ਰੈਜੋਨੈਂਸ ਇਮੇਜਿੰਗ (MRI) ਅਤੇ ਨਿਊਕਲੀਅਰ ਇਮੇਜਿੰਗ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।

ਈਕੋਕਾਰਡੀਓਗ੍ਰਾਫੀ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਬਣਤਰਾਂ ਦੇ ਅਸਲ-ਸਮੇਂ ਦੇ ਚਿੱਤਰਾਂ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਪ੍ਰਕਾਰਜ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਲਈ ਧੁਨੀ ਤਰੰਗਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਦਿਲ ਦੇ ਚੈਂਬਰਾਂ, ਵਾਲਵਾਂ, ਅਤੇ ਪੰਪ ਕਰਨ ਦੀ ਸਮੁੱਚੀ ਸੁਯੋਗਤਾ ਬਾਰੇ ਬਹੁਮੁੱਲੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਤਣਾਓ ਈਕੋਕਾਰਡੀਓਗ੍ਰਾਫੀ ਨੂੰ ਕਸਰਤ ਜਾਂ ਦਵਾਈਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਦਿਲ ਦੇ ਹੁੰਗਾਰੇ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਲਈ ਵੀ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਸੀ.ਟੀ. ਸਕੈਨ ਦਿਲ ਅਤੇ ਲਹੂ ਵਹਿਣੀਆਂ ਦੇ ਵਿਸਤਰਿਤ ਕਰੌਸ-ਸੈਕਸ਼ਨਲ ਚਿਤਰਾਂ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਕਰਨ ਲਈ ਐਕਸ-ਰੇ ਅਤੇ ਕੰਪਿਊਟਰ ਪ੍ਰੋਸੈਸਿੰਗ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਕੋਰੋਨਰੀ ਧਮਣੀ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ, ਦਿਲ ਦੀ ਸਰੀਰਕ ਬਣਤਰ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ, ਕੈਲਸ਼ੀਅਮ ਦੇ ਜਮਾਵਟਿਆਂ ਦਾ ਪਤਾ ਲਾਉਣ, ਅਤੇ ਖੂਨ ਦੇ ਪ੍ਰਵਾਹ ਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਲਾਭਦਾਇਕ ਹੈ।

MRI ਦਿਲ ਦੇ ਉੱਚ-ਰੈਜ਼ੋਲੂਸ਼ਨ ਵਾਲੇ ਚਿਤਰਾਂ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕਰਨ ਲਈ ਚੁੰਬਕੀ ਖੇਤਰਾਂ ਅਤੇ ਰੇਡੀਓ ਤਰੰਗਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਦਿਲ ਦੀ ਬਣਤਰ, ਪ੍ਰਕਾਰਜ, ਖੂਨ ਦੇ ਪ੍ਰਵਾਹ, ਅਤੇ ਟਿਸ਼ੂ ਦੀਆਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਵਿਸਤਰਿਤ ਜਾਣਕਾਰੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜਮਾਂਦਰੂ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ, ਮਾਇਓਕਾਰਡੀਅਲ ਵਿਹਾਰਕਤਾ ਅਤੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਰਸੌਲੀਆਂ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਦਿਲ ਦੀ MRI ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਕਰਕੇ ਬਹੁਮੁੱਲੀ ਹੈ।

ਨਿਊਕਲੀਅਰ ਇਮੇਜਿੰਗ ਵਿੱਚ ਦਿਲ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਰਜ ਅਤੇ ਖੂਨ ਦੇ ਪ੍ਰਵਾਹ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਲਈ ਲਹੂ ਦੇ ਗੇੜ ਵਿੱਚ ਰੇਡੀਓਐਕਟਿਵ ਟਰੇਸਰਾਂ ਦਾ ਟੀਕਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹੀਆਂ ਤਕਨੀਕਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਿੰਗਲ-ਫੋਟੌਨ ਨਿਕਾਸ ਕੰਪਿਊਟਡ ਟੋਮੋਗਰਾਫੀ (SPECT) ਜਾਂ ਪੋਜ਼ੀਟ੍ਰੋਨ ਨਿਕਾਸ ਟੋਮੋਗਰਾਫੀ (PET) ਮਾਇਓਕਾਰਡੀਅਲ ਪ੍ਰਫਿਊਜ਼ਨ, ਵਿਹਾਰਕਤਾ ਅਤੇ ਢਾਹ-ਉਸਾਰੂ ਕਿਰਿਆ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।

ਕਾਰਡੀਓਮਾਯੋਪੈਥੀ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦੇ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਗਰੁੱਪ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਦਿਲ ਦੀ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਖੂਨ ਨੂੰ ਅਸਰਦਾਰ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਪੰਪ ਕਰਨ ਦੀ ਇਸਦੀ ਯੋਗਤਾ ਨੂੰ ਵਿਗਾੜ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਕਾਰਡੀਓਮਾਯੋਪੈਥੀ ਦੀਆਂ ਵਿਭਿੰਨ ਕਿਸਮਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ਫੈਲੇ ਹੋਏ, ਹਾਈਪਰਟ੍ਰੋਫਿਕ, ਪ੍ਰਤੀਬੰਧਿਤ ਅਤੇ ਅਰਿਦਮੋਜੈਨਿਕ ਸੱਜੇ ਵੈਂਟਰੀਕਿਊਲਰ ਕਾਰਡੀਓਮਾਯੋਪੈਥੀ।

ਕਾਰਡੀਓਮਾਯੋਪੈਥੀ ਦੇ ਲੱਛਣ ਅਵਸਥਾ ਦੀ ਕਿਸਮ ਅਤੇ ਤੀਬਰਤਾ ‘ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਨ ਅਨੁਸਾਰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਆਮ ਚਿੰਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ:

• ਥਕਾਵਟ
• ਸਾਹ ਦੀ ਕਮੀ
• ਛਾਤੀ ਵਿੱਚ ਦਰਦ
• ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਧੜਕਣਾਂ
• ਲੱਤਾਂ ਅਤੇ ਗਿੱਟਿਆਂ ਦੀ ਸੋਜਸ਼
• ਬੇਹੋਸ਼ ਹੋਣਾ

ਕਾਰਡੀਓਮਾਯੋਪੈਥੀ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਿਸਤਰਿਤ ਡਾਕਟਰੀ ਇਤਿਹਾਸ ਮੁਲਾਂਕਣ, ਸਰੀਰਕ ਜਾਂਚ, ਅਤੇ ਕਈ ਸਾਰੇ ਟੈਸਟ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਟੈਸਟਾਂ ਵਿੱਚ ਦਿਲ ਦੀ ਬਿਜਲਈ ਕਿਰਿਆ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਇਲੈਕਟਰੋਕਾਰਡੀਓਗਰਾਮ (ECG), ਦਿਲ ਦੇ ਢਾਂਚੇ ਅਤੇ ਪ੍ਰਕਾਰਜ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਲਈ ਈਕੋਕਾਰਡੀਓਗ੍ਰਾਫੀ, ਦਿਲ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਜਾਂ ਆਣੁਵਾਂਸ਼ਿਕ ਅਸਧਾਰਨਤਾਵਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਮਾਰਕਰਾਂ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਲਈ ਦਿਲ ਅਤੇ ਖੂਨ ਦੇ ਟੈਸਟਾਂ ਦੇ ਵਿਸਤਰਿਤ ਚਿਤਰ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਲਈ ਦਿਲ ਦੀ MRI ਜਾਂ CT ਸਕੈਨ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਕਾਰਡੀਓਮਾਯੋਪੈਥੀ ਵਾਸਤੇ ਇਲਾਜ ਦਾ ਟੀਚਾ ਲੱਛਣਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨਾ, ਬਿਮਾਰੀ ਦੀ ਪ੍ਰਗਤੀ ਨੂੰ ਧੀਮਾ ਕਰਨਾ, ਅਤੇ ਉਲਝਣਾਂ ਦੀ ਰੋਕਥਾਮ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਇਸ ਪਹੁੰਚ ਵਿੱਚ ਜੀਵਨਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਦਿਲ ਵਾਸਤੇ ਸਿਹਤਮੰਦ ਖੁਰਾਕ ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਣਾ, ਬਕਾਇਦਾ ਕਸਰਤ ਕਰਨਾ, ਸ਼ਰਾਬ ਅਤੇ ਤੰਬਾਕੂ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ਼ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਤਣਾਅ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨਾ। ਦਿਲ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਰਜ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ ਕਰਨ ਲਈ, ਖੂਨ ਦੇ ਦਬਾਅ ਨੂੰ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰਨ ਲਈ, ਜਾਂ ਅਰਿਦਮੀਆਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨ ਲਈ ਦਵਾਈਆਂ ਦੀ ਤਜਵੀਜ਼ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਕੁਝ ਕੁ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਸਰਜਰੀ ਸਬੰਧੀ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕਿਸੇ ਪੇਸਮੇਕਰ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਰੋਪਣ, ਪ੍ਰਤੀਰੋਪਣਯੋਗ ਕਾਰਡੀਓਵਰਟਰ-ਡੀਫਿਬਰੀਲੇਟਰ (ICD) ਜਾਂ ਦਿਲ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਰੋਪਣ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਜਮਾਂਦਰੂ ਦਿਲ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ (CHD) ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਢਾਂਚਾਗਤ ਗੈਰ-ਸਾਧਾਰਨਤਾਵਾਂ ਵੱਲ ਸੰਕੇਤ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਜਨਮ ਸਮੇਂ ਮੌਜ਼ੂਦ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਗੈਰ-ਸਾਧਾਰਨਤਾਵਾਂ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ, ਵਾਲਵਾਂ, ਜਾਂ ਲਹੂ ਵਹਿਣੀਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਦਿਲ ਰਾਹੀਂ ਖੂਨ ਦੇ ਸਾਧਾਰਨ ਪ੍ਰਵਾਹ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ ਪਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।

ਦਿਲ ਦੇ ਨੁਕਸ ਦੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਕਿਸਮ ਅਤੇ ਹੱਦ ‘ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਨ ਅਨੁਸਾਰ, CHD ਦੇ ਲੱਛਣ ਅਤੇ ਤੀਬਰਤਾ ਭਿੰਨ-ਭਿੰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਆਮ ਲੱਛਣਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ:

• ਸਾਈਨੋਸਿਸ (ਚਮੜੀ ਦਾ ਨੀਲਾ ਰੰਗ)
• ਤੇਜ਼ ਸਾਹ ਲੈਣਾ
• ਮਾੜੀ ਖੁਰਾਕ
• ਥਕਾਵਟ
• ਦੇਰੀ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਵਾਧਾ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ
• ਵਾਰ-ਵਾਰ ਸਾਹ ਕਿਰਿਆ ਦੀਆਂ ਲਾਗਾਂ

CHD ਦੀ ਤਸ਼ਖੀਸ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਜਨਮ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀਆਂ ਪੜਤਾਲਾਂ, ਸਰੀਰਕ ਮੁਆਇਨੇ, ਅਤੇ ਤਸ਼ਖੀਸੀ ਟੈਸਟਾਂ ਦਾ ਸੁਮੇਲ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਨਮ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਅਲਟਰਾਸਾਊਂਡ ਜਨਮ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦਿਲ ਦੇ ਕੁਝ ਨੁਕਸਾਂ ਦਾ ਪਤਾ ਲਗਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਜਨਮ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਡਾਕਟਰ ਦਿਲ ਦੀ ਬਣਤਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰਕਾਰਜ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਲਈ, ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਨੁਕਸਾਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਨ ਲਈ ਅਤੇ ਅਵਸਥਾ ਦੀ ਤੀਬਰਤਾ ਦਾ ਨਿਰਣਾ ਕਰਨ ਲਈ ਈਕੋਕਾਰਡੀਓਗ੍ਰਾਫੀ, ਇਲੈਕਟਰੋਕਾਰਡੀਓਗ੍ਰਾਫੀ (ECG), ਛਾਤੀ ਦੇ ਐਕਸਰੇ, ਅਤੇ ਦਿਲ ਦੀ ਕੈਥੀਟਰਾਈਜ਼ੇਸ਼ਨ ਵਰਗੀਆਂ ਤਕਨੀਕਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ।

CHD ਵਾਸਤੇ ਇਲਾਜ ਦੇ ਵਿਕਲਪ ਨੁਕਸ ਦੀ ਕਿਸਮ ਅਤੇ ਤੀਬਰਤਾ ‘ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਹਲਕੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਬਕਾਇਦਾ ਨਿਗਰਾਨੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰੀਖਣ ਕਾਫੀ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਵਧੇਰੇ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਲਾਜ ਵਿੱਚ ਲੱਛਣਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨ ਲਈ ਦਵਾਈਆਂ, ਨੁਕਸਾਂ ਦੀ ਮੁਰੰਮਤ ਕਰਨ ਜਾਂ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰਨ ਲਈ ਸਰਜਰੀ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆਵਾਂ ਅਤੇ ਕੈਥੀਟਰ-ਆਧਾਰਿਤ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀਆਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।

ਕੋਰੋਨਰੀ ਦਿਲ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ (CHD), ਜਿਸਨੂੰ ਕੋਰੋਨਰੀ ਧਮਣੀ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ (CAD) ਵਜੋਂ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਅਵਸਥਾ ਹੈ ਜੋ ਉਸ ਸਮੇਂ ਵਾਪਰਦੀ ਹੈ ਜਦ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸਪਲਾਈ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਲਹੂ ਵਹਿਣੀਆਂ (ਕੋਰੋਨਰੀ ਧਮਣੀਆਂ) ਪੇਪੜੀ ਦੇ ਜਮ੍ਹਾਂ ਹੋ ਜਾਣ ਕਰਕੇ ਤੰਗ ਜਾਂ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਦਿਲ ਦੀ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀ ਤੱਕ ਖੂਨ ਦੇ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨੂੰ ਸੀਮਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਸਿੱਟਾ ਕਈ ਸਾਰੀਆਂ ਉਲਝਣਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਨਿਕਲ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਕੋਰੋਨਰੀ ਦਿਲ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਲੱਛਣ ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਆਮ ਚਿੰਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ:

• ਛਾਤੀ ਵਿੱਚ ਦਰਦ ਜਾਂ ਬੇਆਰਾਮੀ (ਐਨਜਾਈਨਾ)
• ਸਾਹ ਦੀ ਕਮੀ
• ਥਕਾਵਟ
• ਦਿਲ ਦੀ ਤੇਜ਼ ਧੜਕਣ
• ਕਮਜ਼ੋਰੀ

ਕੋਰੋਨਰੀ ਦਿਲ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਡਾਕਟਰੀ ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨਾ, ਇੱਕ ਸਰੀਰਕ ਜਾਂਚ ਦਾ ਸੰਚਾਲਨ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਤਸ਼ਖੀਸੀ ਟੈਸਟ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਟੈਸਟਾਂ ਵਿੱਚ ਦਿਲ ਦੀ ਬਿਜਲਈ ਕਿਰਿਆ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਇਲੈਕਟਰੋਕਾਰਡੀਓਗਰਾਮ (ECG), ਕਸਰਤ ਪ੍ਰਤੀ ਦਿਲ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਲਈ ਤਣਾਓ ਟੈਸਟ, ਕੋਰੋਨਰੀ ਧਮਣੀਆਂ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕੋਰੋਨਰੀ ਐਂਜੀਓਗਰਾਫੀ ਅਤੇ ਦਿਲ ਦੀ ਬਣਤਰ ਅਤੇ ਖੂਨ ਦੇ ਪ੍ਰਵਾਹ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਲਈ ਇਮੇਜਿੰਗ ਟੈਸਟ ਜਿਵੇਂ ਕਿ CT ਸਕੈਨ ਜਾਂ ਦਿਲ ਦੀ MRI ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਕੋਰੋਨਰੀ ਦਿਲ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਵਾਸਤੇ ਇਲਾਜ ਦਾ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਲੱਛਣਾਂ ਤੋਂ ਰਾਹਤ ਦੁਆਉਣਾ, ਉਲਝਣਾਂ ਦੇ ਖਤਰੇ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨਾ, ਅਤੇ ਦਿਲ ਦੀ ਸਮੁੱਚੀ ਸਿਹਤ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਜੀਵਨਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਇੱਕ ਅਹਿਮ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਦਿਲ ਵਾਸਤੇ ਸਿਹਤਮੰਦ ਖੁਰਾਕ ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਣਾ, ਬਕਾਇਦਾ ਕਸਰਤ ਵਿੱਚ ਆਹਰੇ ਲੱਗਣਾ, ਸਿਗਰਟ ਪੀਣਾ ਛੱਡਣਾ, ਅਤੇ ਤਣਾਅ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਖੂਨ ਦੇ ਦਬਾਅ ਨੂੰ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰਨ ਲਈ, ਕੋਲੈਸਟਰੋਲ ਦੇ ਪੱਧਰਾਂ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨ ਲਈ, ਖੂਨ ਦੇ ਗਤਲਿਆਂ ਦੀ ਰੋਕਥਾਮ ਕਰਨ ਲਈ, ਜਾਂ ਐਨਜਾਈਨਾ ਦੇ ਲੱਛਣਾਂ ਤੋਂ ਰਾਹਤ ਦੁਆਉਣ ਲਈ ਦਵਾਈਆਂ ਦੀ ਤਜਵੀਜ਼ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਵਧੇਰੇ ਤੀਬਰ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਅਜਿਹੀਆਂ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆਵਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਟੈਂਟ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਦੇ ਨਾਲ ਐਂਜੀਓਪਲਾਸਟੀ ਜਾਂ ਕੋਰੋਨਰੀ ਆਰਟਰੀ ਬਾਈਪਾਸ ਗ੍ਰਾਫਟਿੰਗ (CABG) ਦਿਲ ਤੱਕ ਖੂਨ ਦੇ ਉਚਿਤ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨੂੰ ਮੁੜ-ਬਹਾਲ ਕਰਨ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।

ਦਿਲ ਦਾ ਦੌਰਾ, ਜਿਸਨੂੰ ਮਾਇਓਕਾਰਡੀਅਲ ਇਨਫਾਰਕਸ਼ਨ (MI) ਵਜੋਂ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਸਮੇਂ ਵਾਪਰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਦਿਲ ਦੀ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀ ਦੇ ਇੱਕ ਭਾਗ ਵਿੱਚ ਖੂਨ ਦਾ ਪ੍ਰਵਾਹ ਤੀਬਰ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਘਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਅਕਸਰ ਦਿਲ ਨੂੰ ਆਕਸੀਜਨ-ਭਰਪੂਰ ਖੂਨ ਦੀ ਸਪਲਾਈ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਕੋਰੋਨਰੀ ਧਮਣੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਵਿੱਚ ਅਚਾਨਕ ਪੇਪੜੀ ਦੇ ਜਮ੍ਹਾਂ ਹੋ ਜਾਣ ਕਰਕੇ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਦਿਲ ਦੇ ਦੌਰੇ ਦੇ ਲੱਛਣ ਭਿੰਨ-ਭਿੰਨ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਆਮ ਚਿੰਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ:

• ਛਾਤੀ ਵਿੱਚ ਦਰਦ ਜਾਂ ਬੇਆਰਾਮੀ (ਅਕਸਰ ਇਸਨੂੰ ਨਪੀੜਨ ਜਾਂ ਕੁਚਲਣ ਦੀ ਸੰਵੇਦਨਾ ਵਜੋਂ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ)
• ਸਾਹ ਦੀ ਕਮੀ
• ਬਾਹਵਾਂ, ਪਿੱਠ, ਗਰਦਨ, ਜਬਾੜੇ, ਜਾਂ ਪੇਟ ਵਿੱਚ ਦਰਦ ਜਾਂ ਬੇਆਰਾਮੀ
• ਜੀਅ ਮਤਲਾਉਣਾ
• ਹਲਕਾ-ਹਲਕਾ ਲੱਗਣਾ
• ਠੰਢੇ ਪਸੀਨਾ ਆਉਣਾ

ਬਿਹਤਰ ਨਤੀਜਿਆਂ ਲਈ ਤੁਰੰਤ ਮਾਨਤਾ ਅਤੇ ਤੁਰੰਤ ਡਾਕਟਰੀ ਧਿਆਨ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਜੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਲੱਛਣਾਂ ਦਾ ਤਜ਼ਰਬਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਾਂ ਜੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸ਼ੱਕ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦਿਲ ਦਾ ਦੌਰਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤਾਂ 999 ‘ਤੇ ਕਾਲ ਕਰੋ।

ਦਿਲ ਦੇ ਦੌਰੇ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਲੱਛਣਾਂ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ, ਡਾਕਟਰੀ ਇਤਿਹਾਸ, ਅਤੇ ਤਸ਼ਖੀਸੀ ਟੈਸਟ ਕਰਨ ਦਾ ਸੁਮੇਲ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਇਲੈਕਟਰੋਕਾਰਡੀਓਗਰਾਮ (ECG) ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਉਹ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਟੈਸਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਦਿਲ ਦੀ ਬਿਜਲਈ ਕਿਰਿਆ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਗੈਰ-ਸਾਧਾਰਨਤਾਵਾਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਦਿਲ ਦੇ ਦੌਰੇ ਵਾਸਤੇ ਇਲਾਜ ਦਾ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਹੈ ਦਿਲ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਖੂਨ ਦੇ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨੂੰ ਜਿੰਨੀ ਜਲਦੀ ਸੰਭਵ ਹੋਵੇ ਮੁੜ-ਬਹਾਲ ਕਰਨਾ। ਇਸਨੂੰ ਅਕਸਰ ਇੱਕ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਰਾਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਪਰਕਿਊਟੇਨੀਅਸ ਕੋਰੋਨਰੀ ਇੰਟਰਵੈਨਸ਼ਨ (PCI) ਜਾਂ ਐਂਜੀਓਪਲਾਸਟੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਜਿੱਥੇ ਬੰਦ ਹੋਈ ਧਮਣੀ ਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹਣ ਲਈ ਇੱਕ ਗੁਬਾਰੇ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਰੱਖਣ ਲਈ ਇੱਕ ਸਟੈਂਟ ਲਗਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜੇ PCI ਤੁਰੰਤ ਉਪਲਬਧ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਥਰੋਮਬੋਲਾਈਟਿਕ ਥੈਰੇਪੀ (ਕਲੌਟ-ਬੇਸਟਿੰਗ ਦਵਾਈ) ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।

ਦਿਲ ਦੀ ਅਸਫਲਤਾ, ਜਿਸਨੂੰ ਕਨਜੈਸਟਿਵ ਹਾਰਟ ਫੇਲ੍ਹ ਵਜੋਂ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਚਿਰਕਾਲੀਨ ਅਵਸਥਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦਿਲ ਸਰੀਰ ਦੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਕਰਨ ਲਈ ਲੋੜੀਂਦਾ ਖੂਨ ਪੰਪ ਕਰਨ ਦੇ ਅਯੋਗ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਉਸ ਸਮੇਂ ਵਾਪਰਦਾ ਹੈ ਜਦ ਦਿਲ ਦੀ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀ ਕਮਜ਼ੋਰ ਜਾਂ ਨੁਕਸਾਨੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਅਕਸਰ ਅਜਿਹੀਆਂ ਅਵਸਥਾਵਾਂ ਦੇ ਸਿੱਟੇ ਵਜੋਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੋਰੋਨਰੀ ਧਮਣੀ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ, ਹਾਈ ਬਲੱਡ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ, ਜਾਂ ਦਿਲ ਦੇ ਵਾਲਵ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦੇ ਸਿੱਟੇ ਵਜੋਂ।

ਦਿਲ ਦੇ ਫੇਲ੍ਹ ਹੋਣ ਦੇ ਲੱਛਣ ਭਿੰਨ-ਭਿੰਨ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਪਰ ਆਮ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ਸਾਹ ਦੀ ਕਮੀ, ਥਕਾਵਟ, ਲੱਤਾਂ, ਗਿੱਟਿਆਂ, ਜਾਂ ਢਿੱਡ ਵਿੱਚ ਸੋਜਸ਼ (ਓਡੈਮਾ), ਲਗਾਤਾਰ ਖੰਘ ਜਾਂ ਘਰਘਰਾਹਟ, ਤੇਜ਼ ਜਾਂ ਗੈਰ-ਬਕਾਇਦਾ ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ ਅਤੇ ਕਸਰਤ ਕਰਨ ਦੀ ਘਟੀ ਹੋਈ ਯੋਗਤਾ।

ਦਿਲ ਦੇ ਫੇਲ੍ਹ ਹੋਣ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੰਪੂਰਨ ਡਾਕਟਰੀ ਇਤਿਹਾਸ ਮੁਲਾਂਕਣ, ਸਰੀਰਕ ਮੁਆਇਨਾ, ਅਤੇ ਕਈ ਸਾਰੇ ਤਸ਼ਖੀਸੀ ਟੈਸਟ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਖੂਨ ਅਤੇ ਇਮੇਜਿੰਗ ਟੈਸਟ। ਦਿਲ ਦੀ ਅਸਫਲਤਾ ਵਾਸਤੇ ਇਲਾਜ ਦਾ ਟੀਚਾ ਲੱਛਣਾਂ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨਾ, ਬਿਮਾਰੀ ਦੀ ਪ੍ਰਗਤੀ ਨੂੰ ਧੀਮਾ ਕਰਨਾ, ਅਤੇ ਦਿਲ ਦੇ ਸਮੁੱਚੇ ਪ੍ਰਕਾਰਜ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਲੱਛਣਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨ ਲਈ, ਖੂਨ ਦੇ ਦਬਾਅ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨ, ਤਰਲ ਨੂੰ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨ ਅਤੇ ਦਿਲ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਰਜ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਦਵਾਈਆਂ ਦੀ ਤਜਵੀਜ਼ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਜੀਵਨਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਸੋਧਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਘੱਟ-ਸੋਡੀਅਮ ਵਾਲੀ ਖੁਰਾਕ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨਾ, ਤਰਲ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੀ ਖਪਤ ਨੂੰ ਸੀਮਤ ਕਰਨਾ, ਸਿਗਰਟ ਪੀਣਾ ਛੱਡਣਾ ਅਤੇ ਬਕਾਇਦਾ ਸਰੀਰਕ ਕਿਰਿਆ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣਾ, ਦੀ ਵੀ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਦਿਲ ਦੀ ਬੁੜਬੁੜਾਈ ਇੱਕ ਗੈਰ-ਸਾਧਾਰਨ ਧੁਨੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ ਦੇ ਗੇੜ ਦੌਰਾਨ ਸੁਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਕਿਸੇ ਸਟੈਥੋਸਕੋਪ ਰਾਹੀਂ, ਜੋ ਦਿਲ ਦੇ ਅੰਦਰ ਜਾਂ ਦਿਲ ਦੇ ਨੇੜੇ ਲਹੂ ਵਹਿਣੀਆਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅਸ਼ਾਂਤ ਖੂਨ ਦੇ ਪ੍ਰਵਾਹ ਦਾ ਸੰਕੇਤ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਬਿਮਾਰੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਇੱਕ ਲੱਛਣ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਕਾਰਨ ਕਈ ਗੁੱਝੀਆਂ ਅਵਸਥਾਵਾਂ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।

ਦਿਲ ਦੀ ਬੁੜਬੁੜਾਹਟ ਨਿਰਦੋਸ਼ (ਨੁਕਸਾਨ-ਰਹਿਤ) ਜਾਂ ਰੋਗ-ਵਿਗਿਆਨਕ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਮਾਸੂਮ ਦਿਲ ਦੀ ਬੁੜਬੁੜਾਹਟ ਆਮ ਗੱਲ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਅਕਸਰ ਕਿਸੇ ਢਾਂਚਾਗਤ ਅਸਧਾਰਨਤਾਵਾਂ ਜਾਂ ਸਿਹਤ ਸਬੰਧੀ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਦਾ ਸੰਕੇਤ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੀਆਂ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ, ਰੋਗ-ਵਿਗਿਆਨਕ ਦਿਲ ਦੀ ਬੁੜਬੁੜਾਹਟ ਦਿਲ ਦੀ ਕਿਸੇ ਗੁੱਝੀ ਅਵਸਥਾ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਦਿਲ ਦੇ ਵਾਲਵ ਦੀ ਸਮੱਸਿਆ, ਜਮਾਂਦਰੂ ਦਿਲ ਦਾ ਨੁਕਸ ਜਾਂ ਹੋਰ ਢਾਂਚਾਗਤ ਅਸਧਾਰਨਤਾਵਾਂ।

ਦਿਲ ਦੀ ਬੁੜਬੁੜਾਹਟ ਦੇ ਲੱਛਣ ਗੁੱਝੇ ਕਾਰਨ ਅਤੇ ਤੀਬਰਤਾ ‘ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਨ ਅਨੁਸਾਰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਨਿਰਦੋਸ਼ ਦਿਲ ਦੀ ਬੁੜਬੁੜਾਹਟ ਆਮ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਲੱਛਣਾਂ ਦਾ ਕਾਰਨ ਨਹੀਂ ਬਣਦੀ ਜਾਂ ਸਿਹਤ ਨੂੰ ਕੋਈ ਜੋਖਮ ਪੈਦਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ। ਰੋਗ-ਵਿਗਿਆਨਕ ਦਿਲ ਦੀ ਬੁੜਬੁੜਾਹਟ ਦੇ ਨਾਲ ਲੱਛਣ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ:

• ਛਾਤੀ ਵਿੱਚ ਦਰਦ
• ਥਕਾਵਟ
• ਸਾਹ ਦੀ ਕਮੀ
• ਚੱਕਰ ਆਉਣੇ
• ਬੇਹੋਸ਼ ਹੋਣਾ

ਦਿਲ ਦੀ ਬੁੜਬੁੜਾਹਟ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੰਪੂਰਨ ਡਾਕਟਰੀ ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ, ਸਰੀਰਕ ਮੁਆਇਨਾ ਅਤੇ ਵਧੀਕ ਟੈਸਟ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਦਿਲ ਦੀ ਬੁੜਬੁੜਾਹਟ ਦਾ ਇਲਾਜ ਬੁਨਿਆਦੀ ਸਥਿਤੀ ‘ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਮਾਸੂਮ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਬੁੜਬੁੜਾਹਟਾਂ ਨੂੰ ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਇਲਾਜ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਸਮਾਂ ਪਾਕੇ ਸੁਤੰਤਰ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪੈਥੋਲੋਜੀਕਲ ਦਿਲ ਦੀ ਬੁੜਬੁੜਾਹਟ ਨੂੰ ਬੁਨਿਆਦੀ ਕਾਰਨ ਨੂੰ ਹੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀ ਦੀ ਲੋੜ ਪੈ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਲਾਜ ਦੇ ਵਿਕਲਪਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਲੱਛਣਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨ ਲਈ ਦਵਾਈਆਂ, ਅਤੇ ਸਰਜਰੀ ਜਾਂ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਧਾੜਵੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆਵਾਂ ਰਾਹੀਂ ਨੁਕਸਾਨੇ ਗਏ ਦਿਲ ਦੇ ਵਾਲਵਾਂ ਦੀ ਮੁਰੰਮਤ ਕਰਨਾ ਜਾਂ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਦਲਣਾ।

ਦਿਲ ਦਾ ਫੜੱਕ-ਫੜੱਕ ਵੱਜਣਾ (ਦਿਲ ਦਾ ਫੜੱਕ-ਫੜੱਕ ਵੱਜਣਾ) ਕਿਸੇ ਤੇਜ਼, ਹਿੱਲਣ, ਜਾਂ ਤੇਜ਼ ਧੜਕਣ ਵਾਲੀਆਂ ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ ਦੀਆਂ ਸੰਵੇਦਨਾਵਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਦਿਲ ਦੌੜ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ, ਧੜਕਣਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਗੈਰ-ਬਕਾਇਦਾ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਧੜਕ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ। ਦਿਲ ਦਾ ਫੜੱਕ-ਫੜੱਕ ਵੱਜਣਾ ਕਈ ਸਾਰੇ ਕਾਰਕਾਂ ਕਰਕੇ ਵਾਪਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ਤਣਾਓ, ਚਿੰਤਾ, ਕੈਫੀਨ ਜਾਂ ਨਿਕੋਟੀਨ ਦੀ ਖਪਤ, ਹਾਰਮੋਨਾਂ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀਆਂ, ਦਵਾਈਆਂ ਜਾਂ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਗੁੱਝੀਆਂ ਅਵਸਥਾਵਾਂ।

ਦਿਲ ਦੇ ਫੜੱਕ-ਫੜੱਕ ਵੱਜਣ ਦੇ ਲੱਛਣ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਤੋਂ ਦੂਜੇ ਤੱਕ ਭਿੰਨ-ਭਿੰਨ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਕੁਝ ਕੁ ਵਿਅਕਤੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਦਿਲ ਦਾ ਫੜੱਕ-ਫੜੱਕ ਵੱਜਣ ਦੇ ਇੱਕ ਸੰਖੇਪ ਵਰਤਾਰੇ ਦਾ ਤਜ਼ਰਬਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਦਕਿ ਹੋਰਨਾਂ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਬਾਰ ਬਾਰ ਜਾਂ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਚੱਲਣ ਵਾਲੇ ਵਰਤਾਰੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਦਿਲ ਦਾ ਫੜੱਕ-ਫੜੱਕ ਵੱਜਣ ਦੇ ਨਾਲ ਹੋਰ ਲੱਛਣ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਚੱਕਰ ਆਉਣੇ, ਸਿਰ ਹਲਕਾ ਹਲਕਾ ਲੱਗਣਾ, ਸਾਹ ਦੀ ਕਮੀ, ਛਾਤੀ ਵਿੱਚ ਬੇਆਰਾਮੀ ਜਾਂ ਬੇਹੋਸ਼ੀ।

ਦਿਲ ਦੇ ਫੜੱਕ-ਫੜੱਕ ਵੱਜਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੰਪੂਰਨ ਡਾਕਟਰੀ ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ, ਸਰੀਰਕ ਮੁਆਇਨਾ, ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਵਧੀਕ ਟੈਸਟ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਤੁਹਾਡਾ ਬਕਿੰਘਮਸ਼ਾਇਰ ਨਿੱਜੀ ਸਿਹਤ-ਸੰਭਾਲ ਪ੍ਰਦਾਨਕ ਤੁਹਾਡੇ ਲੱਛਣਾਂ, ਤੂਲ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਕਾਰਕਾਂ, ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਗੁੱਝੀਆਂ ਡਾਕਟਰੀ ਅਵਸਥਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਦਿਲ ਦੀ ਬਿਜਲਈ ਕਿਰਿਆ, ਢਾਂਚੇ, ਅਤੇ ਲੈਅ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਲਈ ਇਲੈਕਟਰੋਕਾਰਡੀਓਗ੍ਰਾਫੀ (ECG), ਈਕੋਕਾਰਡੀਓਗ੍ਰਾਫੀ, ਤਣਾਓ ਟੈਸਟ, ਜਾਂ ਹੋਲਟਰ ਨਿਗਰਾਨੀ (ਇੱਕ ਨਿਰੰਤਰ ECG ਰਿਕਾਰਡਿੰਗ) ਵਰਗੇ ਟੈਸਟਾਂ ਦੀ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।

ਦਿਲ ਦੇ ਫੜੱਕ-ਫੜੱਕ ਵੱਜਣ ਵਾਸਤੇ ਇਲਾਜ ਗੁੱਝੇ ਕਾਰਨ ‘ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਦਿਲ ਦਾ ਫੜੱਕ-ਫੜੱਕ ਵੱਜਣਾ ਗੈਰ-ਦਿਲ ਦੇ ਕਾਰਕਾਂ ਕਰਕੇ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਤਣਾਅ ਜਾਂ ਕੈਫੀਨ, ਤਾਂ ਜੀਵਨਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਸੋਧਾਂ ਦਾ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਤਣਾਅ ਘੱਟ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਤਕਨੀਕਾਂ, ਤੂਲ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਕਾਰਕਾਂ ਤੋਂ ਬਚਣਾ ਜਾਂ ਕੈਫੀਨ ਦੀ ਖਪਤ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨਾ। ਉਹਨਾਂ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਜਿੱਥੇ ਕਿਸੇ ਗੁੱਝੀ ਦਿਲ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਇਲਾਜ ਵਿੱਚ ਦਵਾਈਆਂ, ਪ੍ਰਕਿਰਿਆਵਾਂ, ਜਾਂ ਸਰਜਰੀ ਰਾਹੀਂ ਗੁੱਝੀ ਬਿਮਾਰੀ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਦਿਲ ਦੇ ਵਾਲਵ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਉਹਨਾਂ ਅਵਸਥਾਵਾਂ ਵੱਲ ਸੰਕੇਤ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਦਿਲ ਦੇ ਇੱਕ ਜਾਂ ਵਧੇਰੇ ਵਾਲਵ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜਿਸਦਾ ਸਿੱਟਾ ਦਿਲ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਖੂਨ ਦੇ ਪ੍ਰਵਾਹ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ। ਸਹੀ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਖੂਨ ਦੇ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਦਿਲ ਦੇ ਵਾਲਵ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਦਿਲ ਦੇ ਵਾਲਵ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਲੱਛਣ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਵਾਲਵ ਅਤੇ ਅਵਸਥਾ ਦੀ ਤੀਬਰਤਾ ‘ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਨ ਅਨੁਸਾਰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਆਮ ਲੱਛਣਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ:

• ਸਾਹ ਦੀ ਕਮੀ
• ਥਕਾਵਟ
• ਛਾਤੀ ਵਿੱਚ ਦਰਦ ਜਾਂ ਬੇਆਰਾਮੀ
• ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਧੜਕਣਾਂ
• ਗਿੱਟਿਆਂ, ਪੈਰਾਂ, ਜਾਂ ਢਿੱਡ ਵਿੱਚ ਸੋਜਸ਼ (ਓਡੈਮਾ)
• ਸਿਰ ਹਲਕਾ ਹਲਕਾ ਲੱਗਣਾ ਜਾਂ ਬੇਹੋਸ਼ ਹੋਣਾ

ਦਿਲ ਦੇ ਵਾਲਵ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਿਸਤਰਿਤ ਮੁਲਾਂਕਣ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਡਾਕਟਰੀ ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ, ਸਰੀਰਕ ਮੁਆਇਨਾ, ਇਮੇਜਿੰਗ ਟੈਸਟ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਈਕੋਕਾਰਡੀਓਗ੍ਰਾਫੀ, ਇਲੈਕਟਰੋਕਾਰਡੀਓਗ੍ਰਾਫੀ (ECG), ਕਾਰਡੀਅਕ ਕੈਥੀਟਰਾਈਜ਼ੇਸ਼ਨ ਅਤੇ ਤਣਾਓ ਟੈਸਟ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਟੈਸਟ ਦਿਲ ਦੇ ਵਾਲਵਾਂ ਦੇ ਢਾਂਚੇ ਅਤੇ ਪ੍ਰਕਾਰਜ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ, ਬਿਮਾਰੀ ਦੀ ਤੀਬਰਤਾ ਦਾ ਨਿਰਣਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਬੰਧਿਤ ਉਲਝਣਾਂ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਦਿਲ ਦੇ ਵਾਲਵ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਵਾਸਤੇ ਇਲਾਜ ਦੇ ਵਿਕਲਪ ਅਵਸਥਾ ਦੀ ਕਿਸਮ ਅਤੇ ਤੀਬਰਤਾ ‘ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਹਲਕੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਬਕਾਇਦਾ ਨਿਗਰਾਨੀ ਅਤੇ ਜੀਵਨਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਸੋਧਾਂ ਕਾਫੀ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਲੱਛਣਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨ ਲਈ ਜਾਂ ਗੁੱਝੀਆਂ ਅਵਸਥਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰਨ ਲਈ ਦਵਾਈਆਂ ਦੀ ਤਜਵੀਜ਼ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਵਧੇਰੇ ਤੀਬਰ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਾਸਤੇ ਸਰਜੀਕਲ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਵਾਲਵ ਦੀ ਮੁਰੰਮਤ ਜਾਂ ਬਦਲੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।

ਉੱਚ ਖੂਨ ਦਬਾਓ, ਜਾਂ ਹਾਈਪਰਟੈਨਸ਼ਨ, ਇੱਕ ਚਿਰਕਾਲੀਨ ਅਵਸਥਾ ਹੈ ਜਿਸਦੇ ਲੱਛਣ ਲਗਾਤਾਰ ਵਧੇ ਹੋਏ ਖੂਨ ਦੇ ਦਬਾਓ ਦੇ ਪੱਧਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਉਸ ਸਮੇਂ ਵਾਪਰਦਾ ਹੈ ਜਦ ਧਮਣੀਆਂ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ‘ਤੇ ਖੂਨ ਦਾ ਬਲ ਲਗਾਤਾਰ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਦਿਲ ਅਤੇ ਲਹੂ ਵਹਿਣੀਆਂ ‘ਤੇ ਵਾਧੂ ਦਬਾਅ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।

ਉੱਚ ਖੂਨ ਦਬਾਓ ਅਕਸਰ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਯੋਗ ਲੱਛਣਾਂ ਦਾ ਕਾਰਨ ਨਹੀਂ ਬਣਦਾ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਇਸਨੂੰ “ਖਾਮੋਸ਼ ਕਾਤਲ” ਦਾ ਉਪਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਰ, ਇਸਦਾ ਸਿੱਟਾ ਸਮਾਂ ਪਾਕੇ ਗੰਭੀਰ ਸਿਹਤ ਉਲਝਣਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਨਿਕਲ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ ਦਿਲ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ, ਦਿਮਾਗੀ ਦੌਰੇ, ਗੁਰਦੇ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਅਤੇ ਦਿਲ-ਧਮਣੀਆਂ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਅਵਸਥਾਵਾਂ ਦਾ ਵਧਿਆ ਹੋਇਆ ਖਤਰਾ।

ਹਾਈ ਬਲੱਡ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਦੀ ਤਸ਼ਖੀਸ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਬਲੱਡ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਦੇ ਕਫ, ਸਟੈਥੋਸਕੋਪ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਸਵੈਚਲਿਤ ਡੀਵਾਈਸ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ ਖੂਨ ਦੇ ਦਬਾਅ ਨੂੰ ਮਾਪਣਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਖੂਨ ਦੇ ਦਬਾਅ ਦੀਆਂ ਪੜ੍ਹਤਾਂ ਨੂੰ ਸਿਸਟੌਲਿਕ ਦਬਾਅ (ਉੱਪਰਲੀ ਸੰਖਿਆ) ਅਤੇ ਡਾਇਆਸਟੌਲਿਕ ਦਬਾਅ (ਹੇਠਲੀ ਸੰਖਿਆ) ਵਜੋਂ ਰਿਕਾਰਡ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਾਧਾਰਨ ਖੂਨ ਦਬਾਓ ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ ‘ਤੇ 120/80 mmHg ਦੇ ਆਸ-ਪਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। 130/80 mmHg ਜਾਂ ਇਸਤੋਂ ਵਧੇਰੇ ਦੀਆਂ ਲਗਾਤਾਰ ਉੱਚੀਆਂ ਪੜ੍ਹਤਾਂ ਹਾਈ ਬਲੱਡ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।

ਹਾਈ ਬਲੱਡ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਵਾਸਤੇ ਇਲਾਜ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਉਲਝਣਾਂ ਦੇ ਖਤਰੇ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨ ਲਈ ਖੂਨ ਦੇ ਦਬਾਅ ਦੇ ਪੱਧਰਾਂ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਜੀਵਨਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਸੋਧਾਂ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ਇੱਕ ਸਿਹਤਮੰਦ ਖੁਰਾਕ ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਣਾ, ਸੋਡੀਅਮ ਦੀ ਖਪਤ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨਾ, ਬਕਾਇਦਾ ਸਰੀਰਕ ਕਿਰਿਆ, ਭਾਰ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ, ਸ਼ਰਾਬ ਦੀ ਖਪਤ ਨੂੰ ਸੀਮਤ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਸਿਗਰਟ ਪੀਣਾ ਛੱਡਣਾ।

ਉੱਚ ਕੋਲੈਸਟਰੋਲ ਖੂਨ ਵਿੱਚ ਕੋਲੈਸਟਰੋਲ ਦੇ ਵਧੇ ਹੋਏ ਪੱਧਰਾਂ ਵੱਲ ਸੰਕੇਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਕੋਲੈਸਟਰੋਲ ਇੱਕ ਲੇਸਦਾਰ, ਚਰਬੀ ਵਰਗਾ ਪਦਾਰਥ ਹੈ ਜੋ ਸਰੀਰ ਦੇ ਸਾਧਾਰਨ ਪ੍ਰਕਾਰਜ ਵਾਸਤੇ ਅਤੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਪਰ, ਜਦ ਪੱਧਰ ਬਹੁਤ ਉੱਚੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਇਹ ਦਿਲ-ਧਮਣੀਆਂ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਦਿਲ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਅਤੇ ਦਿਮਾਗੀ ਦੌਰੇ ਦੇ ਖਤਰੇ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਉੱਚ ਕੋਲੈਸਟਰੋਲ ਅਕਸਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਯੋਗ ਲੱਛਣਾਂ ਦਾ ਕਾਰਨ ਨਹੀਂ ਬਣਦਾ। ਇਸਦੀ ਬਜਾਏ, ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਇਸਦੀ ਪਛਾਣ ਇੱਕ ਖੂਨ ਦੇ ਟੈਸਟ ਰਾਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕੋਲੈਸਟਰੋਲ ਦੀਆਂ ਵਿਭਿੰਨ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਪੱਧਰਾਂ ਨੂੰ ਮਾਪਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ ਘੱਟ-ਘਣਤਾ ਵਾਲੇ ਲਿਪੋਪ੍ਰੋਟੀਨ (LDL) ਕੋਲੈਸਟਰੋਲ, ਉੱਚ-ਘਣਤਾ ਵਾਲੇ ਲਿਪੋਪ੍ਰੋਟੀਨ (HDL) ਕੋਲੈਸਟਰੋਲ ਅਤੇ ਟਰਾਈਗਲਿਸਰਾਈਡਜ਼।

ਉੱਚ ਕੋਲੈਸਟਰੋਲ ਵਾਸਤੇ ਇਲਾਜ ਵਿੱਚ ਜੀਵਨਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਸੋਧਾਂ ਅਤੇ, ਕੁਝ ਕੁ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਦਵਾਈਆਂ ਦਾ ਸੁਮੇਲ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜੀਵਨਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਫਲ਼ਾਂ, ਸਬਜ਼ੀਆਂ, ਸਾਬਤ ਅਨਾਜਾਂ ਅਤੇ ਘੱਟ ਪ੍ਰੋਟੀਨਾਂ ‘ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ, ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਦਿਲ-ਸਿਹਤਮੰਦ ਖੁਰਾਕ ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਣਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਘੱਟ ਸੰਤ੍ਰਿਪਤ ਚਰਬੀਆਂ, ਟ੍ਰਾਂਸ ਚਰਬੀਆਂ ਅਤੇ ਕੋਲੈਸਟਰੋਲ ਹੋਵੇ। ਕੋਲੈਸਟਰੋਲ ਦੇ ਪੱਧਰਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਬਕਾਇਦਾ ਕਸਰਤ, ਭਾਰ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ, ਅਤੇ ਤੰਬਾਕੂਨੋਸ਼ੀ ਛੱਡਣਾ ਅਤੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹਨ।

ਕੋਲੈਸਟਰੋਲ ਦੇ ਪੱਧਰਾਂ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨ ਲਈ ਦਵਾਈਆਂ ਦੀ ਤਜਵੀਜ਼ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਮੁੱਖ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਓਦੋਂ ਜਦੋਂ ਕੇਵਲ ਜੀਵਨਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਨਾਕਾਫੀ ਹੋਣ। ਆਮ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਤਜਵੀਜ਼ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਦਵਾਈਆਂ ਵਿੱਚ ਸਟੈਟਿਨਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਜੋ ਜਿਗਰ ਵਿੱਚ LDL ਕੋਲੈਸਟਰੋਲ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਕੋਲੈਸਟਰੋਲ ਢਾਹ-ਉਸਾਰੂ ਕਿਰਿਆ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਪੱਖਾਂ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਹੋਰ ਦਵਾਈਆਂ।

ਮਾਯੋਕਾਰਡਿਟਿਸ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਅਵਸਥਾ ਹੈ ਜਿਸਵਿੱਚ ਦਿਲ ਦੀ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀ ਦੀ ਜਲੂਣ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ ਮਾਯੋਕਾਰਡੀਅਮ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਕਈ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਵਾਪਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ਵਾਇਰਸ ਜਾਂ ਬੈਕਟੀਰੀਆ ਦੀਆਂ ਲਾਗਾਂ, ਕੁਝ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਦਵਾਈਆਂ, ਸਵੈ-ਪ੍ਰਤੀਰੋਧੀ ਵਿਕਾਰ ਜਾਂ ਜ਼ਹਿਰੀਲੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਆਉਣਾ।

ਮਾਯੋਕਾਰਡਿਟਿਸ ਦੇ ਲੱਛਣ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਹਲਕੇ ਤੋਂ ਤੀਬਰ ਤੱਕ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਕੁਝ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਨੂੰ ਫਲੂ ਵਰਗੇ ਲੱਛਣਾਂ ਦਾ ਤਜ਼ਰਬਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬੁਖਾਰ, ਥਕਾਵਟ, ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਵਿੱਚ ਦਰਦ, ਅਤੇ ਗਲ਼ਾ ਖਰਾਬ। ਹੋਰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਦਿਲ ਨਾਲ ਸਬੰਧਿਤ ਲੱਛਣ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ਛਾਤੀ ਵਿੱਚ ਦਰਦ ਜਾਂ ਬੇਆਰਾਮੀ, ਦਿਲ ਦੀ ਤੇਜ਼ ਜਾਂ ਗੈਰ-ਬਕਾਇਦਾ ਧੜਕਣ (ਅਰਿਦਮੀਆਂ), ਸਾਹ ਦੀ ਕਮੀ, ਲੱਤਾਂ, ਗਿੱਟਿਆਂ, ਜਾਂ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸੋਜਸ਼ (ਓਡੀਮਾ) ਅਤੇ ਬੇਹੋਸ਼ੀ।

ਮਾਯੋਕਾਰਡਿਟਿਸ ਦੀ ਤਸ਼ਖੀਸ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਡਾਕਟਰੀ ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਮੁਲਾਂਕਣ, ਸਰੀਰਕ ਮੁਆਇਨੇ, ਅਤੇ ਤਸ਼ਖੀਸੀ ਟੈਸਟਾਂ ਦਾ ਸੁਮੇਲ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਲੂਣ, ਲਾਗ, ਜਾਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਐਂਟੀਬਾਡੀਜ਼ ਦੇ ਚਿੰਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਲਈ ਖੂਨ ਦੇ ਟੈਸਟ ਕੀਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਇਮੇਜਿੰਗ ਟੈਸਟ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਈਕੋਕਾਰਡੀਓਗ੍ਰਾਫੀ ਜਾਂ ਕਾਰਡੀਐਕ MRI, ਦਿਲ ਦੀ ਬਣਤਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰਕਾਰਜ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਜਲੂਣ ਦੇ ਚਿੰਨ੍ਹਾਂ ਵਾਸਤੇ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਟਿਸ਼ੂ ਦੇ ਨਮੂਨੇ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਲਈ ਦਿਲ ਦੀ ਬਾਇਓਪਸੀ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।

ਮਾਯੋਕਾਰਡਿਟਿਸ ਵਾਸਤੇ ਇਲਾਜ ਲੱਛਣਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨ, ਜਲੂਣ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨ, ਅਤੇ ਦਿਲ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਰਜ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨ ‘ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਹਲਕੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਆਰਾਮ ਕਰਨਾ, ਸਿੱਧਾ ਕਾਊਂਟਰ ਤੋਂ ਮਿਲਣ ਵਾਲੇ ਦਰਦ ਨਿਵਾਰਕ ਦਵਾਈਆਂ ਅਤੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕਾਫੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਹੋਰ ਗੰਭੀਰ ਕੇਸਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਜਦੋਂ ਉਲਝਣਾਂ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਤਾਂ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਭਰਤੀ ਹੋਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਦਵਾਈਆਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸੋਜਸ਼-ਵਿਰੋਧੀ ਦਵਾਈਆਂ, ਇਮਿਊਨੋਸਪ੍ਰੈਸੈਂਟਸ, ਜਾਂ ਦਿਲ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਰਜ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਦਵਾਈਆਂ ਦੀ ਤਜਵੀਜ਼ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਆਧੁਨਿਕ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀਆਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਵੈਂਟਰੀਕਿਊਲਰ ਅਸਿਸਟ ਡੀਵਾਈਸਾਂ (VADs) ਜਾਂ ਦਿਲ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਰੋਪਣ, ਦੁਰਲੱਭ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।

ਪੈਰੀਕਾਰਡਾਈਟਿਸ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਅਵਸਥਾ ਹੈ ਜਿਸਦੇ ਲੱਛਣ ਪੈਰੀਕਾਰਡੀਅਮ ਦੀ ਜਲੂਣ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਦਿਲ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਦੀ ਪਤਲੀ ਥੈਲੀ ਵਰਗੀ ਝਿੱਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਦਿਲ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਕਈ ਸਾਰੇ ਕਾਰਕ, ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਇਰਸ ਜਾਂ ਬੈਕਟੀਰੀਆ ਦੀਆਂ ਲਾਗਾਂ, ਸਵੈ-ਪ੍ਰਤੀਰੋਧੀ ਵਿਕਾਰ, ਕੁਝ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਦਵਾਈਆਂ ਜਾਂ ਗੁੱਝੀਆਂ ਡਾਕਟਰੀ ਅਵਸਥਾਵਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਇਸਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਪੈਰੀਕਾਰਡਾਈਟਿਸ ਦੇ ਲੱਛਣ ਤੀਬਰਤਾ ਅਤੇ ਮਿਆਦ ਵਿੱਚ ਭਿੰਨ-ਭਿੰਨ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਆਮ ਲੱਛਣਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ਛਾਤੀ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ ਜਾਂ ਛੁਰਾ ਮਾਰਨ ਵਾਲਾ ਦਰਦ, ਜੋ ਡੂੰਘੇ ਸਾਹ ਲੈਣ ਜਾਂ ਲੇਟਣ ਨਾਲ ਬਦਤਰ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਨੀਵੇਂ-ਗਰੇਡ ਦਾ ਬੁਖਾਰ, ਥਕਾਵਟ, ਸਾਹ ਦੀ ਕਮੀ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ਕ ਜਾਂ ਉਤਪਾਦਕ ਖੰਘ। ਕੁਝ ਕੁ ਵਿਅਕਤੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਦਿਲ ਦਾ ਫੜੱਕ-ਫੜੱਕ ਵੱਜਣ ਦੀ ਸੰਵੇਦਨਾ ਜਾਂ ਛਾਤੀ ਵਿੱਚ ਭਾਰੀਪਣ ਦੇ ਅਹਿਸਾਸ ਦਾ ਤਜ਼ਰਬਾ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਪੈਰੀਕਾਰਡਿਟਿਸ ਦੀ ਤਸ਼ਖੀਸ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਡਾਕਟਰੀ ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਮੁਲਾਂਕਣ, ਸਰੀਰਕ ਮੁਆਇਨੇ, ਅਤੇ ਤਸ਼ਖੀਸੀ ਟੈਸਟਾਂ ਦਾ ਸੁਮੇਲ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਸਟੈਥੋਸਕੋਪ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ, ਤੁਹਾਡਾ ਬਕਿੰਘਮਸ਼ਾਇਰ ਨਿੱਜੀ ਸਿਹਤ-ਸੰਭਾਲ ਪ੍ਰਦਾਨਕ ਗੈਰ-ਸਾਧਾਰਨ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਵਾਸਤੇ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਤਸ਼ਖੀਸ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਨ ਲਈ ਅਤੇ ਜਲੂਣ ਦੀ ਹੱਦ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਲਈ ਵਧੀਕ ਟੈਸਟ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇਲੈਕਟਰੋਕਾਰਡੀਓਗ੍ਰਾਫੀ (ECG), ਈਕੋਕਾਰਡੀਓਗ੍ਰਾਫੀ, ਖੂਨ ਦੇ ਟੈਸਟ ਜਾਂ ਇਮੇਜਿੰਗ ਅਧਿਐਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਛਾਤੀ ਦਾ ਐਕਸਰੇ ਜਾਂ ਦਿਲ ਦੀ MRI, ਕੀਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਪੈਰੀਕਾਰਡਿਟਿਸ ਵਾਸਤੇ ਇਲਾਜ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਲੱਛਣਾਂ ਤੋਂ ਰਾਹਤ ਦੁਆਉਣਾ, ਜਲੂਣ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨਾ, ਅਤੇ ਉਲਝਣਾਂ ਦੀ ਰੋਕਥਾਮ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਹਲਕੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਦਰਦ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨ ਅਤੇ ਜਲੂਣ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨ ਲਈ ਓਵਰ-ਦ-ਕਾਉਂਟਰ ਨਾਨਸਟੀਰੋਇਡਲ ਐਂਟੀ-ਇਨਫਲੇਮੇਟਰੀ ਡਰੱਗਜ਼ (NSAIDs), ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਆਈਬੂਪਰੋਫੇਨ ਜਾਂ ਐਸਪੀਰੀਨ, ਦੀ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਵਧੇਰੇ ਤੀਬਰ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਜਦ ਲੱਛਣ ਬਣੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਤਜਵੀਜ਼-ਸ਼ਕਤੀ ਵਾਲੀਆਂ ਦਵਾਈਆਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੋਲਚੀਸਿਨ ਜਾਂ ਕੋਰਟੀਕੋਸਟੀਰੌਇਡ ਦਵਾਈਆਂ ਦੀ ਤਜਵੀਜ਼ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਜੇ ਕੋਈ ਗੁੱਝੀ ਲਾਗ ਮੌਜ਼ੂਦ ਹੈ ਤਾਂ ਐਂਟੀਬਾਇਓਟਿਕ ਜਾਂ ਐਂਟੀਵਾਇਰਲ ਦਵਾਈਆਂ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।

ਵੈਂਟਰੀਕਿਊਲਰ ਫਿਬਰੀਲੇਸ਼ਨ ਇੱਕ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਖਤਰੇ ਵਿੱਚ ਪਾਉਣ ਵਾਲਾ ਦਿਲ ਨੂੰ ਖਤਰੇ ਵਿੱਚ ਪਾਉਣ ਵਾਲਾ ਕਾਰਡੀਅਕ ਅਰਿਦਮੀਆਂ (cardiac arrhythmia) ਹੈ ਜਿਸਦੇ ਲੱਛਣ ਵੈਂਟਰੀਕਲਜ਼, ਦਿਲ ਦੇ ਨਿਚਲੇ ਚੈਂਬਰਾਂ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ ਅਤੇ ਹਫੜਾ-ਦਫੜੀ ਵਾਲੀ ਬਿਜਲਈ ਕਿਰਿਆ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਅਸਧਾਰਨ ਲੈਅ ਦਿਲ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਖੂਨ ਪੰਪ ਕਰਨ ਤੋਂ ਰੋਕਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਦਿਲ ਦੀ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਸਕਦੀ ਹੈ।

ਵੈਂਟਰੀਕਿਊਲਰ ਫਿਬਰੀਲੇਸ਼ਨ ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਗੁੱਝੀਆਂ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਕਰਕੇ ਵਾਪਰਦੀ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੋਰੋਨਰੀ ਧਮਣੀ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ, ਦਿਲ ਦਾ ਦੌਰਾ, ਦਿਲ ਦਾ ਫੇਲ੍ਹ ਹੋਣਾ ਜਾਂ ਕੁਝ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਵਿਰਾਸਤ ਵਿੱਚ ਮਿਲੇ ਦਿਲ ਦੇ ਵਿਕਾਰ।

ਵੈਂਟਰੀਕਿਊਲਰ ਫਿਬਰੀਲੇਸ਼ਨ ਦੇ ਲੱਛਣਾਂ ਵਿੱਚ ਚੇਤਨਾ ਦਾ ਅਚਾਨਕ ਚਲੇ ਜਾਣਾ, ਨਬਜ਼ ਦੀ ਕਮੀ, ਅਤੇ ਸਾਧਾਰਨ ਸਾਹ ਲੈਣਾ ਬੰਦ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। VF ਇੱਕ ਡਾਕਟਰੀ ਸੰਕਟਕਾਲ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਦਿਲ ਦੀ ਸਾਧਾਰਨ ਲੈਅ ਨੂੰ ਮੁੜ-ਬਹਾਲ ਕਰਨ ਅਤੇ ਨਾ-ਮੋੜਨਯੋਗ ਨੁਕਸਾਨ ਜਾਂ ਮੌਤ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ਤੁਰੰਤ ਦਖਲ-ਅੰਦਾਜ਼ੀ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।

ਵੈਂਟਰੀਕਿਊਲਰ ਫਿਬਰੀਲੇਸ਼ਨ ਵਾਸਤੇ ਤੁਰੰਤ ਇਲਾਜ ਕਾਰਡੀਓਪਲਮੋਨਰੀ ਰੀਸਸੀਟੇਸ਼ਨ (CPR) ਹੈ ਜਿਸਦੇ ਬਾਅਦ ਡੀਫਿਬਰੀਲੇਸ਼ਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਡੀਫਿਬਰੀਲੇਸ਼ਨ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਮਰੀਜ਼ ਨੂੰ ਸਥਿਰ ਕਰਨ, ਗੁੱਝੇ ਕਾਰਨ ਨੂੰ ਹੱਲ ਕਰਨ, ਅਤੇ ਮੁੜ-ਵਾਪਰਨ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ਉੱਨਤ ਦਿਲ ਦੇ ਜੀਵਨ ਸਹਾਇਤਾ ਉਪਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਵੈਂਟਰੀਕਿਊਲਰ ਫਿਬਰੀਲੇਸ਼ਨ ਦਾ ਤਜ਼ਰਬਾ ਲੈਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਲੰਬੀ-ਮਿਆਦ ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਵਿੱਚ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਕਿਸੇ ਗੁੱਝੀਆਂ ਅਵਸਥਾਵਾਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਇਸਦਾ ਇਲਾਜ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਖੂਨ ਦੇ ਦਬਾਓ, ਕੋਲੈਸਟਰੋਲ, ਜਾਂ ਦਿਲ ਦੀ ਲੈਅ ਨੂੰ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰਨ ਲਈ ਦਵਾਈਆਂ ਅਤੇ ਜੀਵਨਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਸੋਧਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਦਿਲ ਵਾਸਤੇ ਸਿਹਤਮੰਦ ਖੁਰਾਕ ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਣਾ, ਬਕਾਇਦਾ ਕਸਰਤ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਤੂਲ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਕਾਰਕਾਂ ਤੋਂ ਬਚਣਾ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਿਗਰਟ ਪੀਣਾ ਜਾਂ ਹੱਦੋਂ ਵੱਧ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਣਾ।

ਵੈਂਟਰੀਕਿਊਲਰ ਟੈਕੀਕਾਰਡੀਆ (VT) ਦਿਲ ਦੀ ਇੱਕ ਤੇਜ਼ ਲੈਅ ਹੈ ਜੋ ਵੈਂਟਰੀਕਲਾਂ (ਦਿਲ ਦੇ ਨਿਚਲੇ ਚੈਂਬਰਾਂ) ਤੋਂ ਨਿਕਲਦੀ ਹੈ। ਇਸਦੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਲਗਾਤਾਰ, ਤੇਜ਼ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਧੜਕਣਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਆਰਾਮ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਦਿਲ ਦੀ ਸਾਧਾਰਨ ਧੜਕਣ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।

ਵੈਂਟਰੀਕਿਊਲਰ ਟੈਕੀਕਾਰਡੀਆ ਅਕਸਰ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਗੁੱਝੀਆਂ ਅਵਸਥਾਵਾਂ ਕਰਕੇ ਵਾਪਰਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੋਰੋਨਰੀ ਧਮਣੀ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ, ਦਿਲ ਦਾ ਦੌਰਾ, ਦਿਲ ਦਾ ਫੇਲ੍ਹ ਹੋਣਾ ਜਾਂ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਢਾਂਚਾਗਤ ਗੈਰ-ਸਾਧਾਰਨਤਾਵਾਂ। ਕੁਝ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਕਾਰਕ, ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ਇਲੈਕਟ੍ਰੋਲਾਈਟ ਅਸੰਤੁਲਨ, ਦਵਾਈ ਦੇ ਅਣਚਾਹੇ ਅਸਰ ਜਾਂ ਵਿਰਾਸਤ ਵਿੱਚ ਮਿਲੇ ਦਿਲ ਦੇ ਵਿਕਾਰ, ਵੀ ਇਸ ਅਵਸਥਾ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਵੈਂਟਰੀਕਿਊਲਰ ਟੈਕੀਕਾਰਡੀਆ ਦੇ ਲੱਛਣ ਦਿਲ ਦੀ ਲੈਅ ਦੀ ਮਿਆਦ ਅਤੇ ਤੇਜ਼ੀ ‘ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਨ ਅਨੁਸਾਰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਕੁਝ ਕੁ ਵਿਅਕਤੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਦਿਲ ਦਾ ਫੜੱਕ-ਫੜੱਕ ਵੱਜਣ, ਤੇਜ਼ ਅਤੇ ਗੈਰ-ਬਕਾਇਦਾ ਨਬਜ਼, ਚੱਕਰ ਆਉਣੇ, ਸਿਰ ਹਲਕਾ-ਹਲਕਾ ਲੱਗਣਾ, ਛਾਤੀ ਵਿੱਚ ਬੇਆਰਾਮੀ ਜਾਂ ਸਾਹ ਦੀ ਕਮੀ ਦਾ ਤਜ਼ਰਬਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਕੁ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਵੈਂਟਰੀਕਿਊਲਰ ਟੈਕੀਕਾਰਡੀਆ ਦਾ ਸਿੱਟਾ ਚੇਤਨਾ ਦੀ ਹਾਨੀ ਜਾਂ ਏਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਦਿਲ ਦੇ ਰੁਕਣ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਿਕਲ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਵੈਂਟਰੀਕਿਊਲਰ ਟੈਕੀਕਾਰਡੀਆ ਦੀ ਤਸ਼ਖੀਸ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਡਾਕਟਰੀ ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਮੁਲਾਂਕਣ, ਸਰੀਰਕ ਮੁਆਇਨੇ, ਅਤੇ ਤਸ਼ਖੀਸੀ ਟੈਸਟਾਂ ਦਾ ਸੁਮੇਲ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਵੈਂਟਰੀਕਿਊਲਰ ਟੈਕੀਕਾਰਡੀਆ ਦਾ ਇਲਾਜ ਦਿਲ ਦੀ ਇੱਕ ਸਾਧਾਰਨ ਲੈਅ ਨੂੰ ਮੁੜ-ਬਹਾਲ ਕਰਨ, ਲੱਛਣਾਂ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨ, ਅਤੇ ਉਲਝਣਾਂ ਦੀ ਰੋਕਥਾਮ ਕਰਨ ਦਾ ਟੀਚਾ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਇਲਾਜ ਦੀ ਚੋਣ ਵਿਅਕਤੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਦੀ ਕਲੀਨਿਕੀ ਅਵਸਥਾ, ਗੁੱਝੀ ਦਿਲ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਅਤੇ VT ਐਪੀਸੋਡਾਂ ਦੀ ਬਾਰੰਬਾਰਤਾ ਅਤੇ ਤੀਬਰਤਾ ‘ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੀ ਹੈ।